Sunday, January 16, 2011

අකීකරු වු සෙනෙහේ නැගෙයි සිත් කලාලේ....


පබැඳුවත් අකුරු වැල් පන්හිඳෙන් කලාවේ
අරුමයකි පත් ඉරුව බොඳව යන විලාසේ
විස්සෝප හිත් තැවුල් දමා මා මුලාවේ
අකීකරු වු සෙනෙහේ නැගෙයි සිත් කලාලේ...
...
කළත් මල්ළිය කම් දමා හැඩ කලාවේ
උරුම වු කවි කම් කුමට දුක් විලාවේ
අවැසි නෑ කඳුලු වැල් ගලා යන අයාලේ
රැක ගනිමි සොඳුරු හිත නිබඳ මං තලාවේ...
Your Ad Here
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...